bir bardak sevgi

günlerdir kafam karışık
düşüncelerim ardı sıra değişiyor
ve bir önceki sonrakine benzemiyor.
emin olamıyorum bugünlerde hiçbir şeyden
her mefhum anlamını kaybetmiş
ve kendine bir mesken arıyormuş gibi dolaşıyor beynimde
ve beynim
adeta yer çekiminin olmadığı bir kaos ortamı
dengesizlik içinde bir denge
karışıklık içindeki düzen gibi
kafamda bir soru var
ve o soru soruları doğuruyor peşi sıra
neden bu kadar değerli hiçbir şey
ve neden bu kadar değersiz her şey

bizi en çok kolay zannettiğimiz şeyler yoruyor
başımızı hep ummadığımız taşlar yarıyor
ne kadar ironik
en sevdiğimize karşı en alıngan olmak gibi mi
hayır!
o kadar basit değil

güven
nedir güvenmek?
çiçekleri sulayacağımı bilmek mi sen yokken
"sır"dır güvenmek,
tarifsizdir.
"sır"; öznesiz ve yüklemsiz bir cümle gibi
gizemli ve merak uyandırıcı; hayat gibi
sürekli çalışmak zorunda olduğumuz bir okul yani
"birini sevmek hep çalışmak ve pekiyi almaktır hayattan" diye duymuştum bir yerden
kulağımda kalmış
ama tartışmaya kapalı doğruluğu.

ne kadar karışıyor bazen her şey
her gün aynı sabaha uyanarak farklı hislerle
sanki farklı hayatlar her biri
dün kinin devamı mı bu?
ama beynim bulanıyor
dur biraz, yavaş
yoruldum yalnızlıktan
susadım
bana bir bardak sevgi ver.

HAZAL ÇETİN