bir ev hayal ediyorum
bir yanı maviye bakıyor
bir yanı yeşile
mevsim güz
gece sobayı yakıyoruz
kestane pişiriyoruz
mutluyuz
çok mutluyuz
ilk önce kendi sevgimize güveniyoruz
bu yüzden cesuruz
kahramanıyız birbirimizin
büyük sözler ediyoruz
her dilden konuşuyoruz
biraz kürtçe biraz ispanyolca biraz çerkezce
ölçeksizce seviyorum diyoruz
boşaltılmış köylerin acısıyla sarıyoruz birbirimizi
dünyadaki tüm acıları bilip kolluyoruz herkesten her şeyden
esmer bir özlemle bekleyeceğim seni
görür görmez tanıyacağım
devrim kadar güçlü hissedeceğim
biliyorum! görür görmez tanıyacaksın
emeği yüreğinde kocaman bir nefes olacaksın
biz seninle yoksul halkımızla omuz omuza olacağız
kimlik sorgulayacaklar yollarımızı kesip
sen elimi bile tutmaya utan yeter ki
ben o zaman aç uyumaya razı olacağım
ben böyle yalnız seni bekleyeceğim
ve kimse sevmesin beni sen sev yeter diyeceğim
Hazal Çetin
0 yorum:
Yorum Gönder