korkma

korkmaktan yılmıştı
gözlerini kocaman açıp
köşeye sindi
o yüzünün halini
o yorgun ve korkmuş yüzünü
ömrüm boyunca unutmayacağım
unutamayacağım

omuzlarında yılların yükü yoktu
omuzlarında yaşanmışlıkların yükü vardı
gencecikti, tazecikti
gözlerinden anlardı insanlar bu halini
zaten herkesi gözleriyle etkilerdi
çok güzeldi
belki de en çok bu yüzden kaybetti.

kaybetti
peki kimin savaşında
ya da kimin oyununda kaybetti
kader oyununda
hem de kendi yönettiği her oyunda
hep kazanan olmayı umarak
çocuksu gülümsemesiyle yenildi.

hep güçsüzlükle yeniden başladı
aptal oldu hep
çünkü hep aynı hataları yaptı
hata olduğunu bile bile hem de
hep 1-0 yenik başladı
ama hep yeniden başladı

yüzünde yaralı gülümseyişi
gözlerinde acılı geçmişi
dünya güzeli, tazecik
minik elleriyle yazdı hep kaderini
ama dikkat ettimde
özensizdi hep tırnakları
umudu sürerdi dudaklarına
yanaklarına da yalanları

ama dedim ya
korkmaktan yılmıştı
demir atmaktı amacı
mutluluk denizine
sonra ona okyanusu gösterdi o
demir atmadan yaşanacak
ve yaşa yaşa bitmeyecek engini

korkma artık
çünkü o geldi
verme elini ona
ama bil hep yanında
sen tek başına yüz okyanuslarda
elinden tutmayacak ama
hep yanında olacak unutma!

HAZAL ÇETİN