sazlık

ben etrafıma baktım hep
hep görürüm sandım
görür görmez tanırım dedim
inandım bu masalıma önce kendim
sonra dostlarımı inandırmaya çalıştım
meğer herkesin içinde ne garip bi boşluk varmış
şaşırdım
anlattıkça benzer masallarla karşılaştım
insan ruhu masallarla mı besleniyor acaba ,dedim sonra
hayır hayır, bu bir paranoya
sonra tekrar çevirdim başımı dünyaya
her seferinde başka yüzler gördüm
ısrarla tanımaya çalıştım
neden bilmiyorum
anlamaya çalıştım
anlarsam eğer kolaylaşır sandım hayat
bu haliyle yeterince zordu zaten
masalım mutlu sona kavuşsun
ama her şey daha da zorlaştı
kabuk bağladı sığ denizler
sazlıklardan bir kabuk saklıyordu sanki gerçeği
yoksa hepimiz kralların beğenmediği ve
aslanlara yem olarak verdiği kurbanlar mıyız?
ruhumuzun oyuncağı mı masallarımız
yoksa nefes almak gibi midir yalanlar?
inanmazsak kesilir mi nefesimiz!

HAZAL ÇETİN