Bloğumda benim olmayan tek resim. çok etkilendim bu resimden, çok beğendim.
umutla doluyorum
bi bulut gibi toplanıyor içimdeki gökyüzüne umutlar
yağmur topalamıyorlar
sonra birden bire dağılıyor bulutlar
umut kayboluyor
ve içimin gökyüzü alıyor saf rengini
mavi oluyorum
en çok mavi olmayı seviyorum
umut etmeden sadece anı yaşayan maviyi
alışmaya başlıyor insan kendi ıssızlığına
sonra ıssız bırakanlar geliyor
neden gittiler?
-insanlar giderler, bazı insanlar gitmeden duramazlar
giderken dağıtırlar
sen toplamışsındır tüm dağılanları
ama onlar tekrar geri gelirler
her katil geri dönermiş olay yerine
maktülü görmek için
ve her giden geri döner belki de bu sebepten
ama zaman asla geri dönmeyecek
kırılanlar kalbi acıtmaya devam edecek.
insan için en tehlikeli olan kendi tenhalığına alışması sanırım
bahaneler bularak yaşar herkes hayatını
zorlama hayatlara bir kapı aralığından bakmaya bile korkarak
sahiplenmek!
son sözün bir ağırlığı vardır
sen övünürsün söylediklerin için
ama unutur herkes
sen sözüne bulduğun sonu
başka başlangıçlara eklemek zorunda kalırsın
o yüzden bırak son sözü söylemek sana kalmasın.
HAZAL ÇETİN
0 yorum:
Yorum Gönder